Երբ յուրայինները կամ հաշվենկատ ու նոր «դարձի» եկածները ներվում են, դառնում «սիրելի ու հարազատ», իսկ այլք՝ ոչ յուրայինները կամ ընդդիմադիրները՝ մեղավոր, պիղծ ու թշնամի, ապա նախկինում արված հայտարարություններդ ու խուճուճ-մուճուճ խոսքերդ դառնում են սուտ, ձևական, հաշվենկատ, պատեհապաշտ ու կեղծ:
Եվ նաև, երբ մի անգամ արված «շնությունը» դառնում է սովորական երևույթ, դավաճանությունը դառնում է կարգավիճակ, ապա վերածվում քաղաքական «շնության»:
Ներվում են «բենթլիներն» ու յուրայինների պղծությունները և դառնում առօրյա մի բան:
Իսկ «բենթլիներն ու նման գոյանքները» նոր չեն, միշտ էլ եղել են, և ժամանակին էր պետք նմաններին՝ բոլոր տեսակի ու բնագավառի, անխնա արմատախիլ անել:
Ռոբերտ Մելքոնյան